Uparcie pozostaję w wiosennym klimacie... Spacery z naszym "kudełkiem" to już codzienny rytuał, który uskuteczniamy w różnych konfiguracjach, najchętniej w pełnym składzie. Często zdarza się, że spotykamy inne psy. W tym przypadku Tiago, na punkcie którego Abi ma fioła i kiedy go widzi od razu kładzie się na ziemię "kołami do góry", czekając grzecznie aż do niej podbiegnie i rozpocznie się rytuał machania ogonami, obwąchiwania aż w końcu dzikiego uganiania się za sobą, za piłką i za czymkolwiek.

A na pożegnanie najcudowniejszego miesiąca w roku wiersz z podręcznika mojego Drugoklasisty, "Mój maj", który bardo mnie urzekł:

"W roku dwanaście jest miesięcy, 

każdy ma w sobie coś miłego.

A ja po prostu maj uwielbiam i czekam cały rok na niego!

Bo jest szalony!

I niezwykły!

Bo zmienia park w zielone morze

i wszystko kwitnie,

rośnie, śpiewa,

i każdy w dobrym jest humorze...

Ptaki świergoczą jak szalone, 

można po lekcjach biec na lody.

Zrywam się z łóżka bez budzika 

i mam ochoty na przygody!

Niedziele spędzam na rowerze, 

urządzam piknik gdzieś na łące 

i tylko żal mi, że ten miesiąc 

nie może trwać przez trzy miesiące!"

Siedzę, piszę, piję kawę, za oknem ptasie trele w różnych tonacjach. Zadania na dziś wykonane, moi Panowie na treningu, pies śpi. Jest bosko... Będzie idealnie jak za chwilę usiądę sobie z książką, w słońcu na tarasie i będę wdychać cudownie rześkie powietrze po kilkuminutowej ulewie. Może jeszcze jedną kawę wypiję i zjem lody... Pogoda rozpieszcza aż za bardzo jak na mój gust. Lato w pełni a ja nie zdążyłam nacieszyć się wiosną. Czekając  na ochłodzenie post z typowo wiosenną "stylówą". Narzutka długo wisiała na wieszaku bez pomysłu na jej wykorzystanie, w końcu jak zaskoczyło to najchętniej nosiłabym ją codziennie. A nausznica "chodziła" za mną już od dawna, tyle o tym gadałam w domu, że w końcu Małżonek sprezentował, ku mojej ogromnej radości!